Final Shooting (Greek SubTitles)

FINAL SHOOTING

 

Θρίλερ

Διάρκεια :80’

Ηθοποιοί: Νικόλας Πιπεράς(κάμεραμαν), Ρομίνα Κατσικιάν (Σάντρα, πρωταγωνίστρια), Πάολα Κινγκ-Μπορέρο (Τζένυ, βοηθός σκηνοθέτης)), Μαρκ Μπλέηκ (Κρις, παραγωγός), Γιάννης Γεωργούλης (βοηθός κάμεραμαν), Κωστής Μαλκότσης (μοντέρ), Σάββας Μαυρικίδης (σκηνοθέτης), Μαρία Καρρά (Κέητ) Μελίνα Λη-Σον (μακιγιέζ)

Μουσική: Γιώργος Γολεγός

Μοντάζ : Περικλής Ηλιού

Φωτογραφία: Βασίλης Καρούντζος, Αντρέας Μαργιόλας

Σενάριο-σκηνοθεσία-παραγωγή: Στέλλα Μπελέση

Παραμονή Πρωτοχρονιάς. Σε κάποια Ευρωπαϊκή χώρα. Που μαστίζεται από την οικονομική κρίση. Που, εκτός από τα προσωπικά τους προβλήματα, οι άνθρωποι φοβούνται ότι θα χάσουν την κακοπληρωμένη δουλειά τους. Που ο καθένας μπορεί να βρεθεί στη μαύρη λίστα. Ο παραγωγός, η πρωταγωνίστρια, ο κάμεραμαν και η βοηθός σκηνοθέτης μιας τηλεοπτικής σειράς κλείνονται κατά λάθος στο στούντιο. Δεν υπάρχει δυνατότητα επικοινωνίας  με τον έξω κόσμο. Προβλέπεται να βγουν στις 3 Ιανουαρίου όταν ανοίξει και πάλι το στούντιο. Ο παραγωγός δολοφονείται πρώτος. Ο αόρατος δολοφόνος δε θα σταματήσει αν δεν τους σκοτώσει όλους…………..

«Ο κόσμος είναι ένα επικίνδυνο μέρος να ζει κανείς» λέει η Τζένη, βοηθός σκηνοθέτη η οποία χώρισε πρόσφατα από τον αγαπημένο της με τον οποίο σκόπευε ν’ ανεβεί τα σκαλιά της εκκλησίας. «Δεν είναι όμως μόνο ο χωρισμός» εξομολογείται «Είναι αυτό το συναίσθημα. Αυτό το κενό. Δεν υπάρχει μέλλον!» Δεν υπάρχει μέλλον γιατί κάποιοι έκλεισαν τους ανθρώπους  σε μια παράξενη αόρατη φυλακή. Και τους εξοντώνουν. Με κάθε τρόπο.

Χωρίς περίσκεψιν, χωρίς λύπην, χωρίς αιδώ

Μεγάλα κ’ υψηλά τριγύρω μου έκτισαν τείχη.

Και κάθομαι και απελπίζομαι τώρα εδώ.

Άλλο δεν σκέπτομαι: τον νουν μου τρώγει αυτή η τύχη

Διότι πράγματα πολλά έξω να κάμω είχον.

Α!  όταν έκτιζαν τα τείχη πώς να μην προσέξω.

Αλλά δεν άκουσα ποτέ κρότον κτιστών ή ήχον

Ανεπαισθήτως μ’ έκλεισαν από τον κόσμον έξω.

Κ.Π. Καβάφης «ΤΑ ΤΕΙΧΗ» (1896)

«Είναι δυνατόν να μην άκουσες ή είδες κάτι; « ρωτάει ο κάμεραμαν τη βοηθό σκηνοθέτη.

«Εσείς ακούσατε ή είδατε κάτι;» απαντάει εκείνη. Κανείς δεν άκουσε. Κανείς δεν είδε τίποτα. Και οι έγκλειστοι γιατί δεν αντιδρούν; Γιατί δε σπάζουν την πόρτα; Γιατί περιμένουν  παθητικά  το δολοφόνο τους;